خصوصی - Khosousi

صبح قیامت - اجرای خصوصی ادیب خوانساری، منوچهر همایون‌پور، ابوالحسن صبا، حسن کسایی و حسین تهرانیاجرای خصوصی در افشاریسال ۱۳۳۴ در منزل ابوالحسن صباهر که عشق اندر او کمند انداختبه مراد وی اش بباید ساختهیچ مصلح به کوی عشق نرفتکه نه دنیا و آخرت درباختهر که عاشق نگشت مرد نشدنقره صافی نگشت تا نگداختآفرین بر کلام شیرینتکین چنین شور در جهان انداخت...شب تاریک و مهتابم نیامدنشستم تا سحر خوابم نیامدنشستم تا دم صبح قیامتقیامت آمد و یارم نیامدمست و خرابم کنمست شرابم کن....ای ساقی هستی، ما را بس این مستیپیمان نپایی تو، پیمانه بشکستیکی تو آشنا گردی، گرد وفا گردیدر دام آن صیاد، من رفته‌ام از یاداو رفته چون شیرین، من مانده چون فرهادآهِ دلِ پناهِ من، بیستون گواه من

رستخیزِ عشق – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملکاجرای خصوصی – شور

ساز و آواز – آواز همایون از برگ سبز ۱۳۴ - محمودی خوانساری، مرتضی محجوبی و امیرناصر افتتاحهمایون و شوشتریگرچه امروز زهم دور مکان من و توستباز آمیخته باهم دل و جان من و توستهر سحر مرغ چمن قصه‌ی ما می‌خواندهر زمان باد صبا نامه‌رسان من و توستقصه‌ی غصه‌ی عشاق جهان گشت کهنحالیا نوبت ما گشت زمان من و توستداستانی که ز لیلی و ز مجنون گفتندشعله‌ای بود ز رازی که میان من و توستشعله‌ی شمع که پروانه‌ی بیدل را سوختزآتشی بود که امروز به جان من و توست

عهد و پیمان - اجرای خصوصی ادیب خوانساری، مهدی خالدی و حسین همدانیان در بیات ترکاین همه بد عهد و پیمانی مکنبا سبک‌روحان گران‌جانی مکناین همه جور و جفا و سرکشیحال مسکینان چو میدانی مکنغمزه را گو خون مشتاقان مریزملک از آن تست ویرانی مکنبا ضعیفان هرچه در گنجد مگوبا اسیران هرچه بتوانی مکنخرمن دلدادگانت را مسوزقسمت ما را پریشانی مکنبا همه گر می کنی جور و جفابا عبیدالله زاکانی مکن

عاشق کهن – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملک

ساز و آواز – آواز شور از گل‌های تازه ۸۴ – شهیدی، شهناز، یاحقی و افتتاححاشا که من به موسم گل ترکِ مِی‌ کنممن لاف عقل می‌زنم این کار کِی کنممطرب کجاست تا همه محصول زهد و علمدر کار بانگ بربط و آواز نِی کنماز قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفتیک چند نیز خدمت معشوق و مِی کنمکی بود در زمانه وفا جام مُی بیارتا من حکایت جم و کاووسِ کِی کنمکو پیک صبح تا گِلُه‌های شب فراقبا آن خجسته طالع فرخند پی کنماین جان عاریت که به حافظ سپرده دوستروزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

هنر بداهه‌نوازی در دشتیتار و آواز: محمدرضا لطفی نی: عبدالنقی افشارنیا تنبک: محمد قوی‌حلم کنسرت سانفرانسیسکو سال ۱۹۹۹طراحی هنری: سیما زنگیبخش اول این کنسرت، هنر بداهه‌نوازی در ابوعطا است که چندی پیش قرار داده بودیم.من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگوپیش من جز سخن شهد و شکر هیچ مگوسخن رنج مگو جز سخن گنج مگوور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگودوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفتآمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگوگفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسمگفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگومن به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفتسر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو**********بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهمبا چشم تو می گویم من مست چنین خواهممن تاج نمی‌خواهم من تخت نمی‌خواهمدر خدمتت افتاده بر روی زمین خواهمآن یار نکوی من بگرفت گلوی منگفتا که چه می خواهی گفتم که همین خواهم

مژده‌ی وصل تو - محمدرضا شجریان، جلیل شهناز، حسن کسایی و جهانگیر ملک - همایون و شوشتریاین اجرا نسخه‌ی کامل گل‌های تازه ۱۰۰ می‌باشد که در آن زمان فقط بخشی از این اثر در رادیو پخش شد.مژده‌ی وصل تو کو کز سر جان برخیزمطایر قدسم و از دام جهان برخیزمبه ولای تو که گر بنده خویشم خوانیاز سر خواجگی کون و مکان برخیزمبر سر تربت من با می و مطرب بنشینتا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزمیا رب از ابر هدایت برسان بارانیپیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزمروز مرگم نفسی مهلت دیدار بدهتا چو حافظ ز سر جان و جهان برخیزم******وصال او ز عمر جاودان بهخداوندا مرا آن ده که آن بهبه شمشیرم زد و با کس نگفتمکه راز دوست از دشمن نهان به******آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتشهر چه کند ز شاهدی کس نکند ملامتشباغ تفرجست و بس میوه نمی دهد به کسجز به نظر نمی‌رسد سیب درخت قامتش******تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بودسر ما خاک ره پیر مغان خواهد بودبر سر تربت ما چون گذری همت خواهکه زیارتگه رندان جهان خواهد بود******ساقی نفسم ز غم فروبستمی که ده که به می زغم توان رستآن می که چو اشک من زلالستدر مذهب عاشقان حلالست******بیا ساقی آن می که حال آوردکرامت فزاید کمال آوردبه من ده که بس بی‌دل افتاده‌اموز این هر دو بی‌حاصل افتاده‌امچو شد باغ روحانیان مسکنمدر اینجا چرا تخته‌بند تنمشرابم ده و روی دولت ببینخرابم کن و گنج حکمت ببینبه مستی دم از پارسایی زنمدم خسروی در گدایی زنمکه حافظ چو مستانه سازد سرودز چرخش دهد زهره آواز رود

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۶۳۱ - شورتار: #فریدون_حافظیویولن: #کامران_داروغهسنتور: #رضا_ورزندهتنبک: #جهانگیر_ملک

آتش زمانهاجرای خصوصی در شورسال ۱۳۷۲ در شهر اصفهان آواز:‌ محمدرضا #شجریاننی: حسن #کساییتنبک: #همایون_شجریانحسن کسایی:‌ امشب در خدمت آقای رحمانی هستیم؛ خانم‌ها و آقایان محترم، به خاطر این‌که طول کلام پیدا نکنه دیگه دونه دونه را معرفی نمی‌کنم. آقای شجریان استاد آواز از تهران تشریف‌فرما شدن اصفهان و در خدمتشون هستیم.امر فرمودن که امشب یه برنامه‌ای اجرا بکنیم؛ من که جلوی آقای طاهرزاده باید مشقم را بزنم، برای اینکه ایشون استاد اعظم هستند.به هر تقدیر خوشحال هستیم از اینکه یک جلسه‌ی گرمی هست، دور هم هستیمو شوری درآمد بکنم و چندتا شعری آقای شجریان اظهار لطف بکنن و بخونن، و میکروفن را بدم خدمتشون برای یادبود امشب ایشون هم صحبت بفرمان.محمدرضا شجریان: با سپاس از جهان پهلوان هنر ایران زمین حضرت استاد کسایی که افتخار این را دارم که امشب در خدمتشون باشم و سرور نازنین دیگری استاد طاهرزاده که چند سال بود آرزوی دیدارشون را داشتم و بعد از اون شبی که در منزل آقا رضا کسایی بودیم، دیگه ایشون را زیارت نکرده بودم.تا اینکه امشب دوباره افتخار نصیبم شد که در محضرشون باشیم و سر شب همه را مستفیض فرمودن. الآن هم به بنده امر کردند که من هم جسارتا یه دو خطی در حضورشون درسم را پس بدهم.کسایی:‌و بعد هم از آقای طاهرزاده اگه اجازه بدهند استفاده میکنیم در یک پلانیشجریان: بله حتماکسایی: همایون خان شجریانجز آستان توام در جهان پناهی نیستسرِ مرا به جز این در، حواله گاهی نیستعدو چو تیغ کِشد، من سپر بیندازمکه تیغِ ما به جز از ناله‌ای و آهی نیستزمانه گر بزند آتشم به خرمنِ عمربگو بسوز که بر من به برگِ کاهی نیستچرا ز کویِ خرابات روی برتابمکز این بِهَم، به جهان هیچ رسم و راهی نیست******به کویِ عشق مَنِه بی‌دلیلِ راه، قدمکه من به خویش نمودم صد اهتمام و نشدفغان که در طلبِ گنج نامهٔ مقصودشدم خرابِ جهانی ز غم تمام و نشد******مباش در پی آزار و هر چه خواهی کنکه در شریعتِ ما غیر از این گناهی نیستچنین که از همه سو دامِ راه می‌بینمبِه از حمایتِ زلفش مرا پناهی نیستخزینهٔ دلِ حافظ به خط و خال مدهکه کارهای چنین، حَدِّ هر سیاهی نیست

پیمان‌شکن - اجرای خصوصی ایرج، علیرضا افتخاری، علی تجویدی، جلیل شهناز، حسن کسایی و جهانگیر ملکسه‌گاهاز سر زلف تو پیداست که پیمان‌شکنینه عجب از تو که پیمان محبان شکنیشور شیرین برد از یاد به فرهاد اگرشبی از تلخی هجران تو گویم سخنیگفتم آخر تو که شمع شب تار دگریاز چه لبخند به پروانه دیوانه زنیگفت صد خسرو اگر بنده شیرین باشندقصه شیرین نشود تا نبود کوهکنیباد از چهره خوبان چمن پرده فکندوقت آن شد که تو هم پرده ز رخ بر فکنی**********یاد عهدی که شدم صید تو صیاد بخیرسرو کارم زچمن با قفس افتاد بخیریاد ایام جوانی و غزلخوانی و عشقکه صبا مژده وصل تو بمن داد بخیریاد آن قصر بلندی که به صد خون جگرمن بنا کردم و ، کندی تو زبنیاد بخیر**********زاهد بودم ترانه گویم کردیسر فتنهٔ بزم و باده‌جویم کردیسجاده‌نشین با وقاری بودمبازیچهٔ کودکان کویم کردی**********گفتم دل و دین بر سر کارت کردمهر چیز که داشتم نثارت کردمگفتا تو که باشی که کنی یا نکنیآن من بودم که بیقرارت کردم

حدیث حُسن – اجرای خصوصی علی‌‌اصغر شاهزیدی و شهریار فریوسفیبه بوی آن که شبی در حرم بیاسایندهزار بادیه سهلست اگر بپیمایندطریق عشق جفا بردنست و جانبازیدگر چه چاره که با زورمند برناینداگر به بام برآید ستاره پیشانیچو ماه عید به انگشت‌هاش بنماینددر گریز نبستست لیکن از نظرشکجا روند اسیران که بند بر پایندز خون عزیزترم نیست مایه‌ای در تنفدای دست عزیزان اگر بیالایندمگر به خیل تو با دوستان نپیوندندمگر به شهر تو بر عاشقان نبخشایندفدای جان تو گر جان من طمع داریغلام حلقه به گوش آن کند که فرمایندهزار سرو خرامان به راستی نرسدبه قامت تو و گر سر بر آسمان سایندحدیث حسن تو و داستان عشق مراهزار لیلی و مجنون بر آن نیفزایندمثال سعدی عودست تا نسوزانیجماعت از نفسش دم به دم نیاسایند

پردیس – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملکاجرای خصوصی در سه‌گاه و مخالف

آینه در آینه – اجرای خصوصی جلیل شهناز، پرویز یاحقی و جهانگیر ملک در فیلی و دلکش

ساز و آواز – آواز بیات‌زند از برگ سبز ۱۷۲ – محمودی خوانساری و جلیل شهنازتو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستیمرا بر آتش سوزان نشاندی و ننشستیدلم شکستی و رفتی خلاف شرط مودتبه احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستیگرت به گوشه چشمی نظر بود به اسیراندوای درد من اول که بی‌گناه بخستیهر آن کست که ببیند روا بود که بگویدکه من بهشت بدیدم به راستی و درستی

نگاه خدا – اجرای خصوصی اکبر گلپایگانی، حبیب‌الله بدیعی و منصور صارمیمن عاشق خدایم، عشق دلم خداییستفرجام کار دلها، درویشی و گداییست*********بر روی ما نگاه خدا خنده میزندهر چند ره به ساحل لطفش نبرده‌ایمزیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوشپنهان ز دیدگان خدا می نخورده‌ایمپیشانی ار ز داغ گناهی سیه شودبهتر ز داغ مهر نماز از سر ریانام خدا نبردن از آن به که زیر لببهر فریب خلق بگویی خدا خدا********در این فصل گل هر چه داری به می دهمبادا که دیگر بهاری نبینی*********خدایا چرا از من او را گرفتی که ماتم بگیرممن این سوی دنیا تو آن سوی دنیا چرا درد خود کم بگیرمز روزی که رفته ز پیشم او نامه ننوشتهز خاطر مگر برده او از دل یاد بگذشتهدریغا گذشته گذشتهدریغا گذشته گذشتهخدایا همه هستی‌ام را گرفتیهمه هستی‌ام را تو یک‌جا گرفتیاگه یه روزی از این قفس پر بگیرمروم سر ز پایش نهم تا بمیرمو یا زندگی را من از سر بگیرم*********از بس که غم به سینه ی من بسته راه رادیگر مجال آمد و شد نیست آه را

رندان قلندر - اجرای جلیل شهناز، حبیب‌الله بدیعی و جهانگیر ملک در ابوعطا، ماهور و سه‌گاهرندان قلندر – جلیل شهناز، حبیب‌الله بدیعی و جهانگیر ملکابوعطا، ماهور و سه‌گاه

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مستصلای سرخوشی ای صوفیان باده پرستاساس توبه که در محکمی چو سنگ نمودببین که جام زجاجی چه شیشه‌اش بشکستسخن عشق تو بی آن(اگر) که برآید به زبانمرنگ رخساره خبر می‌دهد از حال(سر) نهانمگاه گویم که بنالم ز پریشانی حالمبازگویم که عیانست چه حاجت به بیانمگر چنانست که روزی من مسکین گدا رابه در غیر ببینی ز در خویش برانمحاشا که من به موسم گل ترک می کنممن لاف عقل می‌زنم این کار کی کنمکی بود در زمانه وفا جام می بیارتا من حکایت جم و کاووس کی کنماز نامه سیاه نترسم که روز حشربا فیض لطف او صد از این نامه طی کنمخاک مرا چو در ازل از می سرشته اندبا مدعی بگو که چرا ترک می کنمالهی به مستان میخانه‌اتبعقل آفرینان دیوانه‌اتالهی به آنان که در تو گمندنهان از دل و دیدهٔ مردمندبه میخانهٔ وحدتم راه دهدل زنده و جان آگاه ده

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۸۱۶ - علی‌اصغر بهاری، فرهنگ شریف، منصور نریمان و جهانگیر ملکماهور

نقش تمنا - عبدالحسین‌خان برازنده، حسن کسایی و کریم سماویاصفهان و افشاریببین در چشم من نقش تمنائی که من دارم!بخوان در رشته اسراری که من در لوح دل دارم!اگر با چشم دل بینی تو آن مشکل که من دارمتو خواهی مشکلم آسان کنی اما نخواهد شد یقین دارمدر این بحر تفکر غوطه ور چون کاخ در تریاقتماشا کن چون موجی خروشان روزگاری را که من دارمهمه گفتند مجنون وار بسی بهر چه میگردیچه خوش باشد همین دیوانگی جانا که در آن عالمی دارم******************رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمیدوظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبیدز روی ساقی مه وش گلی بچین امروزکه گرد عارض بستان خط بنفشه دمیدمکن ز غصه شکایت که در طریق طلببه راحتی نرسید آن که زحمتی نکشیدبهار می‌گذرد دادگسترا دریابکه رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید

کنسرت خصوصی، بداهه‌نوازی ماهور مرکب - بابک راحتی و یوحنا علویبخشی از کنسرت بداهه‌نوازی ماهور مرکب که در زمان حیات استاد لطفی، به یاد ایشان اجرا شدتابستان ۱۳۸۷

فریاد دلاجرای خصوصی۲۸ بهمن سال ۱۳۵۰ منزل حبیب‌الله بدیعیخوانندگان: #هایده و #الههویولن: حبیب‌الله #بدیعیتنبک: جهانگیر #ملکآمد اما در نگاهش آن نوازشها نبود‎چشم خواب آلوده اش را مستی رویا نبود‎نقش عشق و آرزو از چهره ی دل شسته بود‎عکس شیدایی در آن آیینه ی سیما نبود‎لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت‎دل همان دل بود اما مست و بی پروا نبود‎بر لب لرزان من فریاد دل خاموش بود‎آخر آن تنها امید جان من تنها نبودبه زمانی که محبت شده همچون افسانهبه دياری که نيابی خبری از جانانهدل رسوا دگر از من تو چه خواهی ديوانهاز آواز دلم، زمزمه‌ی ساز دلم، من به فغانمای دل چه بگويم، وز شررت چه بگويم، حيرانمتو همان شرری که خرمنِ جانِ من بسوزیتو که با نگهی به جان من شعله برفروزیتو که از صنمی نديده‌ای رویِ آشناییز چه رو دلِ من تو اينچنين کُشته‌ی وفاییتا تو همدمِ شب‌های منیشبها شاهدِ تب‌های منیهمچون آتشیشعله می‌کِشیشمع هر انجمنیای دل ز تو ما را چه نصيبی بود!؟گشتم ز تو رسوا، چه فريبی بود.غمهای جهان را تو خريداریآخر تنِ ما را چه شکيبی بود!؟به کجا؟ به کجا بری‌ام ای دلِ رسوا!؟به کجا ای دل رسوانکُنی تو چرا پروا!؟باز شب اومد، شب اومد، شب اومد، شبباز تب اومد، تب اومد، تب اومد، تبیار کجایی که بجویی دلمجون به لب اومد، لب اومد، لب اومد، لبتو همه وجود منیهمه تار و پود منیتو صدای قلب منیمن توام تو منی تو منیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــعاشق سرمست و بی پروا منمبی خبر از خویش و ازدنیا منمآمدی که با دلم گفتگو کنیخانه دل‌ مرا زیر و رو کنی‌از چه رو تو ندانستی که دلی‌ نمانده مرارنج این غم زندگی‌ به جان رسانده مراسر تا پا گنهم نگهم گویدراز زندگی‌ تبهم گویدسرد و خاموشم همه شب تنهااین افسـانه‌شب سیهم گویداز چه رو تو ندانستی که دلی‌ نمانده مرارنج این غم زندگی‌ به جان رسـانده مرااشکم آهم سوزم دردم در جان خود غم پروردمکه آتش درونم خدای من مرا رها نکردهدر این غمم که سوزد ز آ ه من دلت خدا نکردهگر ز ابر چشمم باران باردیاد دل نشان از یـــاران دارمعشق آتشینی بر جان دارمکه آتش درونم خدای من مرا رها نکردهدر این غمم کـه سوزد ز آه من دلت خدا نکردهشمع و پروانه منم، مست میخانه منمرسوای زمانه منم، دیوانه منمیار پیمانه منم، از خود بیگانه منمرسوای زمانه منم، دیوانه منمچون باد صبا در به درمبا عشق و جنون هم سفرمشمع شب بی سحرماز خود نبود خبرمرسوای زمانه منم، دیوانه منمتو ای خدای من، شنو نوای منزمین و آسمان تو می لرزد، به زیر پای منمه و ستارگان تو می سوزد، به ناله های منرسوای زمانه منم، دیوانه منموای از این شیدا، دل منمست و بی پروا، دل منمجنون هر صحرا، دل منرسوا دل من، رسوا دل منلاله تنها، دل منداغ حسرت ها، دل منسرمایه سودا، دل منرسوا دل من، رسوا دل منخاکستر پروانه منم، خون دل پیمانه منمچون شور ترانه تویی، چون آه شبانه منمرسوای زمانه منم، دیوانه منمباز آمدگل من به چمن باز آمدتو ببین که به صد ناز آمدآتش خومشگین بویچون برگ خندان رویآن سرو طناز آمدنوشین لبسیمین دمنگهش به دلم شور افکندشب من شد از آن مه روشنرخسارش جان پرورچشمانش افسونگررویش خندان چون گلشن

آن من - کنسرت خصوصی پویان بیگلر و سینا خشک‌بیجاریاجرا در دستگاه نوابرنیامد از تمنای لبت کامم هنوزبر امید جام لعلت دردی آشامم هنوزاز خطا گفتم شبی زلف تو را مشک ختنمی‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوزساقیا یک جرعه‌ای زان آب آتشگون که مندر میان پختگان عشق او خامم هنوزحال خونین دلان که گوید بازوز فلک خون خم که جوید بازشرمش از چشم می پرستان بادنرگس مست اگر بروید بازجان منست او هی مزنیدشآن منست او هی مبریدشآب منست او نان منست اومثل ندارد باغ امیدشباغ و جنانش آب روانشسرخی سیبش سبزی بیدش

هویت – اجرای خصوصی هادی آذرپیرا و وحید ربیع‌پور – سه‌گاهاجرای خصوصی در سه‌گاه

اجرای خصوصی در ماهور و بیات ترکسه تار: داریوش #پیرنیاکاننی: جمشید #عندلیبی۱۱ اسفند ۱۳۶۸شب تولد جمشید عندلیبیسپاس فراوان از جناب محمدی (https://instagram.com/setar_mohamadi_) عزیز بابت ارسال این اجرا

گل‌های تازه ۱۷۱ – دستگاه چهارگاه   گل‌های شجریان (۸۸) خواننده: محمدرضا شجریان ویولن:‌ شجاع لشکرلو  آهنگساز:‌فرهاد فخرالدینی گوینده: آذر پژوهش غزل آواز: سعدی اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانمقضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانمچنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتدتو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانمدلم صدبار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نِهْدگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتّانمتو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینیوگرنه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانممپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهاییشب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل حیرانمشبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان مانَدبه گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانممن آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورتهنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم

در آسمان عشق منخواننده: شورانگیز طباطباییآهنگساز : عماد رامبازتنظیم: رضا رضاپورصدابرداری و میکس: پوریا پیرزادهناظر ضبط: استاد مهدی فلاح

مژده‌ی وصل - اجرای خصوصی ایرج، محمد موسوی و منوچهر همایون‌پور اجرای خصوصی در شوشتری و افشاری ۲۹ بهمن ۱۳۶۳ - منزل مهندس غفاری یاد عهدی که شدم صید تو صیاد بخیرسر و کارم ز چمن با قفس افتاد بخیریاد ایام جوانی و غزل خوانی عشقکه صبا مژده وصل تو به من داد بخیریاد آن قصر بلندی که به صد خون جگرمن بنا کردم و کندی تو ز بنیاد بخیرمن از دل بیشتر با درد یارمکه هم بیمار و هم بیمار دارمفتد پروانه ای ترسم در آتشنسوزد کاش شمعی بر مزارمبه پای دیگری ترسم نشیندمکش ای همنشین از پای خارم

گل‌های شجریان – گل‌های تازه ۱۶۶گل‌های تازه ۱۶۶ – دستگاه شور  گل‌های شجریان (۸۷) خواننده: محمدرضا شجریان تنظیم و سنتور:‌ فرامرز پایور ویولن:‌رحمت‌الله بدیعی گوینده: آذر پژوهش غزل آواز: سعدی شعر تصنیف:‌ سعدی و شهریار  شبی مجنون به لیلی گفت، که ای محبوب بی همتاتو را عاشق شود پیدا، ولی مجنون نخواهد شد خدا را چون دل ریشم، قراری بسته با زلفتبفرما لعل نوشین را، که زودش با قرار آرد دلا دیشب چه میکردی، تو در کوی حبیب منالهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار مابسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آردآسوده خاطرم که تو در خاطر منیگر تاج می‌فرستی و گر تیغ می‌زنیشهری به تیغ غمزه‌ی خونخوار و لعل لبمجروح می‌کنی و نمک می‌پراکنیما خوشه‌چین خرمن اصحاب دولتیمباری نگه کن ای که خداوند خرمنیگیرم که برکنی دل سنگین ز مهر منمهر از دلم چگونه توانی که بر کنیگیرم که برکنی دل سنگین ز مهر منمهر از دلم چگونه توانی که بر کنیاین عشق را زوال نباشد به حکم آنکما پاک دیده‌ایم و تو پاکیزه دامنیبا مدّعی بگوی که ما خود شکسته‌ایممحتاج نیست پنجه که با ما در افکنیشبی یاد و دارم که چشمت نخفتشنیدم که پروانه با شمع و گفتکه من عاشقم گر بسوزم رواستتو را گریه و سوز و زاری چراستبگفت ای هوادار مسکین منبرفت انگبین یار شیرینِ منچو شیرینی از من به دَر می‌رودچو فرهادم آتش به سر می‌رودهمی گفت و هر لحظه سیلاب دردفرو می‌دویدش به رُخسار زردتو بگریزی از پیش یک شعله خاممن استاده‌ام تا بسوزم تمامتو را آتش عشق اگر پر بسوختمرا بین که از پای و تا سر بسوختاگر مایل به ادامه فعالیت ما هستید، خوشحال میشیم در کنار ما از خصوصی حمایت کنید.https://hamibash.com/khosousiنسخه‌ی اندروید اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://play.google.com/store/apps/details?id=com.khosousi.androidنسخه‌ی ios اپلیکیشن خصوصی را از اینجا دریافت نماییدhttps://apps.apple.com/se/app/khosousi/id1607762437?l=enبرای دانلود این اجرا و اجراهای دیگر به سایت یا کانال تلگرام خصوصی مراجعه نماییدhttps://khosousi.comhttps://instagram.com/Khosousiihttp://telegram.me/Khosousihttps://facebook.com/Khosousi

خوش‌تر ز عیش و صحبت باغ و بهار چیست؟ساقی کجاست گو سببِ انتظار چیست؟هر وقتِ خوش که دست دهد مُغتَنَم شمارکس را وقوف نیست که انجامِ کار چیستپیوندِ عمر بسته به مویی‌ست هوش‌دارغمخورِ خویش باش غمِ روزگار چیست؟مستور و مست هر دو چو از یک قبیله‌اندما دل به عشوۀ که دهیم؟ اختیار چیست؟رازِ درون پرده چه داند فلک خموشای مدّعی نِزاعِ تو با پرده‌دار چیست؟زاهد شرابِ کوثر و حافظ پیاله خواستتا در میانه خواستۀ کردگار چیستبهار دلکش رسید و دل بجا نباشداز آن که دلبر دمی به فکر ما نباشددر این بهار ای صنم بیا و آشتی کنکه جنگ و کین با منِ حزین روا نباشدصبحدم بلبل بر درختِ گل - خدا - به خنده می‌گفتنازنینان را مه‌جبینان را خدا وفا نباشداگر که با این دلِ حزین تو عهد و بستیحبیبِ من با رقیبِ من چرا ننشستیچرا دلم را عزیزِ من از کینه خَستیبیا در برم از وفا یک شبای مه نَخشَبتازه کن عهدی جانمکه برشکستیکه برشکستی

سخن عشق – محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی و گروه شیدااز اجراهای رادیویی که در زمان خود پخش نشد و سال‌ها بعد در برنامه‌ی دل‌انگیزان پخش شدبیات اصفهانسخن عشق تو بی آن که برآید به زبانمرنگ رخساره خبر می‌دهد از سر نهانمگاه گویم که بنالم ز پریشانی حالمبازگویم که عیانست چه حاجت به بیانممن در اندیشه آنم که روان بر تو فشانمنه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانمگر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کنکه به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانمنه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربتدل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانممن همان روز بگفتم که طریق تو گرفتمکه به جانان نرسم تا نرسد کار به جانمسخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدمکه به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم*********ای مه من، ای بت چین، ای صنملاله رخ و زهره جبین، ای صنمتا به تو دادم دل و دین، ای صنمبر همه کس گشته یقین، ای صنممن ز تو دوری نتوانم دگروز تو صبوری نتوانم دگربیا حبیبم، بیا طبیبمهر که تو را دید، ز خود دل بریدرفته ز خود تا که رخت را بدیدتیر غمت چون به دل من رسیدهمچو بگفتم که همه کس شنیدمن ز تو دوری نتوان دگروز تو صبوری نتوانم دگرای نفس قدس تو احیای منچون تویی امروزه مسیحای منحالت جمعی تو پریشان کنیوای به حال دل شیدای منمن ز تو دوری نتوان دگروز تو صبوری نتوانم دگربیا حبیبم، بیا طبیبم

صدای شاعر – اشعار مولوی – احمد شاملو و فریدون شهبازیانوه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منمکی ببینم مرا چنان که منمگفتی اسرار در میان آورکو میان اندر این میان که منمکی شود این روان من ساکناین چنین ساکن روان که منمبحر من غرقه گشت هم در خویشبوالعجب بحر بی‌کران که منماین جهان و آن جهان مرا مطلبکاین دو گم شد در آن جهان که منمفارغ از سودم و زیان چو عدمطرفه بی‌سود و بی‌زیان که منمگفتم ای جان تو عین مایی گفتعین چه بود در این عیان که منمگفتم آنی بگفت‌ های خموشدر زبان نامده‌ست آن که منمگفتم اندر زبان چو درنامداینت گویای بی‌زبان که منممی‌شدم در فنا چو مه بی‌پااینت بی‌پای پادوان که منمبانگ آمد چه می‌دوی بنگردر چنین ظاهر نهان که منمشمس تبریز را چو دیدم مننادره بحر و گنج و کان که منم**********یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرایار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرانوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح توییسینه مشروح تویی بر در اسرار مرانور تویی سور تویی دولت منصور توییمرغ که طور تویی خسته به منقار مراقطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر توییقند تویی زهر تویی بیش میازار مراحجره خورشید تویی خانه ناهید توییروضهٔ امید تویی راه ده ای یار مراروز تویی روزه تویی حاصل دریوزه توییآب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرادانه تویی دام تویی باده تویی جام توییپخته تویی خام تویی خام بمگذار مرااین تن اگر کم تندی راه دلم کم زندیراه شدی تا نبدی این همه گفتار مرا**********بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوستبگشای لب که قند فراوانم آرزوستای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابرکان چهره مشعشع تابانم آرزوستگفتی ز ناز بیش مرنجان مرا بروآن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوستوان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیستوان ناز و باز تندی دربانم آرزوستاین نان و آب چرخ چو سیل‌ست بی‌وفامن ماهیم نهنگم عمانم آرزوستیعقوب وار وااسفاها همی‌زنمدیدار خوب یوسف کنعانم آرزوستوالله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شودآوارگی و کوه و بیابانم آرزوستزین همرهان سست عناصر دلم گرفتشیر خدا و رستم دستانم آرزوستجانم ملول گشت ز فرعون و ظلم اوآن نور روی موسی عمرانم آرزوستزین خلق پرشکایت گریان شدم ملولآن‌های هوی و نعره مستانم آرزوستگویاترم ز بلبل اما ز رشک عاممهریست بر دهانم و افغانم آرزوستدی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهرکز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوستگفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ماگفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوستهر چند مفلسم نپذیرم عقیق خردکآن عقیق نادر ارزانم آرزوستپنهان ز دیده‌ها و همه دیده‌ها از اوستآن آشکار صنعت پنهانم آرزوستیک دست جام باده و یک دست جعد یاررقصی چنین میانه میدانم آرزوستمی‌گوید آن رباب که مردم ز انتظاردست و کنار و زخمه عثمانم آرزوستمن هم رباب عشقم و عشقم ربابی‌ستوان لطف‌های زخمه رحمانم آرزوستباقی این غزل را ای مطرب ظریفزین سان همی‌شمار که زین سانم آرزوستبنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرقمن هدهدم حضور سلیمانم آرزوست**********تلخی نکند شیرین ذقنمخالی نکند از می دهنمعریان کندم هر صبحدمیگوید که بیا من جامه کنمدر خانه جهد مهلت ندهداو بس نکند پس من چه کنماز ساغر او گیج است سرماز دیدن او جان است تنمتنگ است بر او هر هفت فلکچون می رود او در پیرهنماز شیره او من شیردلمدر عربده‌اش شیرین سخنممی گفت که تو در چنگ منیمن ساختمت چونت نزنممن چنگ توام زخمه بزنیزخمه نزنی من تن تننمحاصل تو ز من دل برنکنیدل نیست مرا من خود چه کنم**********من مست و تو دیوانه ما را کی برد خانهصد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانهدر شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینمهر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانهجانا به خرابات آ تا لذت جان بینیجان را چه خوشی باشد بی‌صحبت جانانههر گوشه یکی مستی دستی ز بر دستیو آن ساقی هر هستی با ساغر شاهانهتو وقف خراباتی دخلت می و خرجت میزین وقف به هشیاران مسپار یکی دانهای لولی بربط زن تو مست‌تری یا منای پیش چو تو مستی افسون من افسانهاز خانه برون رفتم مستیم به پیش آمددر هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانهچون کشتی بی‌لنگر کژ می‌شد و مژ می‌شدوز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانهگفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جاننیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانهنیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دلنیمیم لب دریا نیمی همه دردانهگفتم که رفیقی کن با من که منم خویشتگفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانهمن بی‌دل و دستارم در خانه خمارمیک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نهسرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبیبرخاست فغان آخر از استن حنانهشمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزیاکنون که درافکندی صد فتنه فتانه**********نگفتمت مرو آن جا که آشنات منمدر این سراب فنا چشمه حیات منموگر به خشم روی صد هزار سال ز منبه عاقبت به من آیی که منتهات منمنگفتمت که به نقش جهان مشو راضیکه نقش بند سراپرده رضات منمنگفتمت که منم بحر و تو یکی ماهیمرو به خشک که دریای باصفات منمنگفتمت که چو مرغان به سوی دام مروبیا که قدرت پرواز و پرّ و پات منمنگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنندکه آتش و تبش و گرمی هوات منمنگفتمت که صفت‌های زشت در تو نهندکه گم کنی که سرچشمه صفات منمنگفتمت که مگو کار بنده از چه جهتنظام گیرد خلاق بی‌جهات منماگر چراغ دلی دان که راه خانه کجاستوگر خداصفتی دان که کدخدات منم**********دل من رای تو دارد سر سودای تو داردرخ فرسوده زردم غم صفرای تو داردسر من مست جمالت دل من دام خیالتگهر دیده نثار کف دریای تو داردز تو هر هدیه که بردم به خیال تو سپردمکه خیال شکرینت فر و سیمای تو داردغلطم گر چه خیالت به خیالات نماندهمه خوبی و ملاحت ز عطاهای تو داردگل صدبرگ به پیش تو فروریخت ز خجلتکه گمان برد که او هم رخ رعنای تو داردسر خود پیش فکنده چو گنه کار تو عرعرکه خطا کرد و گمان برد که بالای تو داردجگر و جان عزیزان چو رخ زهره فروزانهمه چون ماه گدازان که تمنای تو دارددل من تابه حلوا ز بر آتش سودااگر از شعله بسوزد نه که حلوای تو داردهله چون دوست به دستی همه جا جای نشستیخنک آن بی‌خبری کو خبر از جای تو دارداگرم در نگشایی ز ره بام درآیمکه زهی جان لطیفی که تماشای تو داردبه دو صد بام برآیم به دو صد دام درآیمچه کنم آهوی جانم سر صحرای تو داردخمش ای عاشق مجنون بمگو شعر و بخور خونکه جهان ذره به ذره غم غوغای تو داردسوی تبریز شو ای دل بر شمس الحق مفضلچو خیالش به تو آید که تقاضای تو دارد**********در وصالت چرا بیاموزمدر فراقت چرا بیاموزمیا تو با درد من بیامیزییا من از تو دوا بیاموزممی گریزی ز من که نادانمیا بیامیزی یا بیاموزمچون خدا با تو است در شب و روزبعد از این از خدا بیاموزمخاک پای تو را به دست آرمتا از او کیمیا بیاموزمآفتاب تو را شوم ذرهمعنی والضحی بیاموزمکهربای تو را شوم کاهیجذبه کهربا بیاموزمبند هستی فروگشادم تاهمچو مه بی‌قبا بیاموزمهمچو ماهی زره ز خود سازمتا به بحر آشنا بیاموزمهمچو دل خون خورم که تا چون دلسیر بی‌دست و پا بیاموزمدر وفا نیست کس تمام استادپس وفا از وفا بیاموزم

ساز و آواز – آواز سه‌گاه از برگ سبز ۱۷۸ – ناصر مسعودی و احمد عبادیدل را ببین، دل را ببیندر کوی جانان آمدهسر واژگون، تن غرق خونافتان و خیزان آمدهخواهد که جان پیشش رودجانان در آغوشش دوددنیا فراموشش شودمست است و مهمان آمدهدل را ببین، دل را ببیندر کوی جانان آمدهگل دیدش و در خنده شدبلبل از او شرمنده شدطوطی به نطقش بنده شددل نیست این، جان آمدهدل را ببین، دل را ببیندر کوی جانان آمدهدل نیست این، دیوانه استدیوانۀ جانانه استپردرد و پرافسانه استاز بهر درمان آمده

در رحمت - اجرای خصوصی علی‌اصغر شاهزیدی، جلیل شهناز و حسن کسایی‌اجرایی خصوصی در سه‌گاه در منزل رضا کساییتو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیباییدری باشد که از رحمت به روی خلق بگشاییملامتگوی بی‌حاصل ترنج از دست نشناسددر آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنماییبه زیورها بیارایند وقتی خوبرویان راتو سیمین تن چنان خوبی که زیورها بیاراییچو بلبل روی گل بیند زبانش در حدیث آیدمرا در رویت از حیرت فروبسته‌ست گویاییدر دل و جان خانه کردی عاقبتهر دو را دیوانه کردی عاقبتشمع عالم بود لطف چاره گرشمع را پروانه کردی عاقبتاگر درد من به درمان رسد چه میشه؟شب هجر اگر به پایان رسد چه میشه؟سر من اگر به سامان رسد چه گردد؟شب هجر اگر به پایان رسد چه میشه؟ز غمت خون می گریم بنگر چون می‌گریمز مژه دل می‌ریزد ز جگر خون می‌آیدافتخار دل و جان می‌آیدیار بی‌پرده عیان می‌آید

روز وصل – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و مجید درخشانیاز تو با مصلحت خویش نمی‌پردازمهمچو پروانه که می‌سوزم و در پروازمگر توانی که بجویی دلم امروز بجویور نه بسیار بجویی و نیابی بازمهمچو چنگم سر تسلیم و ارادت در پیشتو به هر ضرب که خواهی بزن و بنوازمگر به آتش بریم صد ره و بیرون آریزر نابم که همان باشم اگر بگدازمگر تو آن جور پسندی که به سنگم بزنیاز من این جرم نیاید که خلاف آغازممن خراباتیم و عاشق و دیوانه و مستبیشتر زین چه حکایت بکند غمازمماجرای دل دیوانه بگفتم به طبیبکه همه شب در چشمست به فکرت بازمخدمتی لایقم از دست نیاید چه کنمسَر نه چیزیست که در پای عزیزان بازمگفت از این نوع شکایت که تو داری سعدیدرد عشقست ندانم که چه درمان سازم*********اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانمقضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانمچنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتدتو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانمبه دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینمکسی را پنجه افکندم که درمانش نمی‌دانممپرسم دوش چون بودی؛ به تاریکی و تنهاییشب هجرم چه می‌پرسی؟ که روز وصل حیرانممن آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورتهنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم*********خبرت خراب‌تر کرد جراحت جداییچو خیال آب روشن که به تشنگان نماییبشدی و دل ببردی و به دست غم سپردیشب و روز در خیالی و ندانمت کجاییتو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستیچه از این به ارمغانی که تو خویشتن بیابیسخنی بگوی با منسخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتمدگری نمیشناسم تو ببر که آشناییدل خویش را بگفتم چو تو دوست میگرفتمنه عجب که خوبرویان بکنند بی‌وفایی

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۴۰۹ – اسدالله ملک، رضا ورزنده و جهانگیر ملکماهور

دوتار نوازی حاج قربان سلیمانیاین آلبوم در علی‌آباد قوچان توسط کیهان کلهر ضبط شده است و به صورت رسمی در ایران منتشر نشده است.

تقدیم به او که نماند – اجراهایی از منصور نریمانبه پاس نیم قرن فعالیت هنریبا حضور جهانگیر ملک، سیمین آقارضی، فریدون حافظی و فضل‌الله توکل

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۵۲۷ – رضا ورزنده، ابراهیم سرخوش، محمد موسوی و جهانگیر ملکدشتی

ترجیع‌بند خوانی - سید جواد ذبیحیچون خون ز حلق تشنه‏‌ى او، بر زمین رسیدجوش از زمین، به ذره‌‏ى عرش برین رسیدنخل بلند او چه خسان، بر زمین زدندطوفان به آسمان، ز غبار زمین رسیدباد، آن غبار چون به مزار نبى رساندگرد از مدینه، بر فلک هفتمین رسیدیکباره جامه، در خم گردون، به نیل زدچون این خبر به عیسىِ گردون نشین رسیدپر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروشاز انبیا به حضرت روح الامین رسیدکرد این خیال، وَهْمِ غلط کار، کان غبارتا دامن جلال جهان آفرین، رسیدهست از ملال، گرچه برى، ذات ذوالجلالاو در دل است و، هیچ دلى، نیست بى ملالبر حربگاه چون ره آن کاروان فتادشور و نشور واهمه را در گمان فتادهم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکندهم گریه بر ملائک هفت آسمان فتادهرجا که بود آهویی از دشت پا کشیدهرجا که بود طایری از آشیان فتادشد وحشتی که شور قیامت به باد رفتچون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتادناگاه چشم دختر زهرا در آن میانبر پیکر شریف امام زمان فتادبی اختیار نعره ی هذا حسین زودسر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتادپس با زبان پر گله آن بضعهالرسولرو در مدینه کرد که یا ایهاالرسولاین کشته ی فتاده به هامون حسین توستوین صید دست و پا زده در خون حسین توست

آزرده دل - اجرای خصوصی علیرضا افتخاری و محمد موسوی در ابوعطاز گلبن چید گل چینی گلی راشنید از پی صدای بلبلی راتو خوشبختی گلی چیدی و رفتیندانستی که آزردی دلی راطاووس را بدیدم می کند پر خویشگفتم مکن که پر تو با ریب بافر استبگریست زارزار و مرا گفت ای حکیمآگه نه ای که دشمن جان من این پر استدلی دیرم خریدار محبتکز او گرم است بازار محبتلباسی دوختم بر قامت دلزپود محنت و تار محبتخدایا دل ز مو بستان بزارینمی‌آید ز مو بیمار دارینمیدونم لب لعلش به خونمچرا تشنه است با این آبداریبروی دلبری گر مایلستممکن منعم گرفتار دلستمخدا را ساربان آهسته میرانکه مو واماندهٔ این قافلستمتو را نادیدن ما غم نباشدکه در خیلت به از ما کم نباشدمن اول روز دانستم که این عهدکه با من می‌کنی محکم نباشدبه دشت افتاده مجنون زار و دلتنگچو سیل آورده چوبی در بن سنگبه شب از آتش آه شرربارنمایان بود در دامان کوهسارهیچ صبحدم نشد فلک  چون شفق ز خون   دل مرا لاله گون نکردز روی مهت جانا پرده برگشا   بر آسمان مه را منفعل نمابه ماه رویت سوگند  که دل به مهرت پابند   به طره ات جان پیوندفراق رویت یک چند   به جانم آتش افکند    بکن به وصلت خرسندبیا نگارا جمال خود بنمابه رنگ و بویت خجل نما گل رارو در طرف چمن بین بنشسته چو مندلخون بس زغم یاری غنچه دهنگل درخشنده  چهره تابنده  غنچه در خنده  بلبل نعره زنانهر که جوینده  باشد یابنده  دل دارد زنده     بس کن آه و فغانز جور مه رویان شکوه گر سازیبه شش در محنت مهره اندازیهمچون سالک دست خود بازی

شاه خوبان - اجرای حسن کسایی و جهانگیر ملک در چهارگاه، ماهور، بیات اصفهان، دشتی و نوااین آلبوم در سال‌های انقلاب به صورت غیر قانونی منتشر شد و به صورت رسمی جایی منتشر نشده است. یکی از بهترین اجراهای کسایی را در این آلبوم می‌شنویم.

سنتورنوازی حسین ابراهیمی دلار - خیانت اثر اردوان کامکارموسیقی فیلم سنتوری به آهنگسازی استاد اردوان کامکار که نقش مهمی در معرفی ساز سنتور داشت. قطعه خیانت از این مجموعه با نوازندگی حسین ابراهیمی دلارinstagram.com/hosseinebrahimi.dollarآهنگساز: اردوان کامکارضبط و میکس و مسترینگ: حمید شاهمیرزاییتصویر: امیر حسین اسماعیلی

دردانه - بداهه‌نوازی‌های فرهنگ شریفسپاس فراوان از بهنود عزیزافشاریمخالف سه‌گاهنواسه‌گاهشور

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۴۷۴ – احمد عبادی، اسدالله ملک، منصور صارمی، محمد موسوی و جهانگیر ملکبیات ترک

انتظار – علی جهاندار و بابک ربوخه – تقدیم به محمدرضا شجریانمرکب‌خوانی در نوااجرایی به یاد محمدرضا شجریانستاره دیده فرو بست و آرمید بیاشراب نور به رگ‌های شب دوید بیاز بس به دامن شب اشک انتظارم ریختگل سپیده شکفت و سحر دمید بیاشهاب یاد تو در آسمان خاطر منپیاپی از همه سو خطّ زر کشید بیاز بس نشستم و با شب حدیث غم گقتمز غصه رنگ من و رنگ شب پرید بیانیامدی که فلک خوشه‌خوشه پروین داشتکنون که دست سحر دانه‌دانه چید بیابه وقت مرگم اگر مهلت دیداری هستبه‌هوش باش که هنگام آن رسید بیاامید خاطر سیمین دل‌شکسته توییمرا مخواه ازین بیش ناامید بیا

طره‌ی ساقی – اجرای خصوصی ایرج و علی‌اصغر بهاری در بیات اصفهانسخنران: فرهنگ شریفما ننگ و نام بر در میخانه داده‌ایمگشت فلک به گردش پیمانه داده‌ایمهر شانه را که طره ساقی به خویش بستما نقد عقل بر سر دندانه داده‌ایمدیگر دلم ز سینه به بامی نمی‌پردکاین مرغ را ز حاصل غم دانه داده‌ایم

کیمیای مهر - محمدرضا شجریان و جلال ذوالفنون (بزرگداشت حافظ)کنسرت سه‌گاه در تالار رودکی در سال ۱۳۶۷ترسم که اشک در غم ما پرده در شودو این راز سر به مهر به عالم سمر شودگویند سنگ لعل شود در مقام صبرآری شود ولیک به خون جگر شوداز هر کرانه تیر دعا کرده ام روانباشد که از آن میانه یکی کارگر شودای جان حدیث ما بر دلدار بازگولیکن چنان مگو که صبا را خبر شودخواهم شدن به میکده گریان و دادخواهکه از دست غم خلاص من آنجا مگر شوداز کیمیای مهر تو زر گشت روی منآری به یمن لطف شما خاک زر شودبس نکته غیر حسن بباید که تا کسیمقبول طبع مردم صاحب نظر شوددر تنگنای حیرتم از نخوت رقیبیا رب مباد آنکه گدا معتبر شودحافظ چو نافه سر زلفش به دست تو استدم درکش ارنه باد صبا را خبر شود************سحر بلبل حکایت با صبا کردکه عشق روی گل با ما چه ها کردبه هر سو بلبل عاشق در افغانتنعم از میان باد صبا کرداز آن رنگ رخم خون در دل انداختو از این گلشن به خارم مبتلا کردخوشش باد آن نسیم صبحگاهیکه درد شب نشینان را دوا کردمن از بیگانگان دیگر ننالمکه با من هرچه کرد آن آشنا کردگر از سلطان طمع کردم خطا بودور از دلبر وفا جستم جفا کردغلام همت آن نازنینمکه کار خیر بی روی و ریا کردبشارت بر به کوی می فروشانکه حافظ توبه از زهد ریا کرد************گلعذاری ز گلستان جهان ما را بسز این چمن سایه آن سرو روان ما را بسقصر فردوس به پاداش عمل میبخشندما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بسبنشین بر لب جوی و گذر عمر ببینکه این اشارت ز جهان گذران ما را بسیار با ما است چه حاجت که زیادت طلبیمدولت صحبت آن مونس جان ما را بسنقد بازار جهان بنگر و آزار جهانگر شما را نه بس این سود و زیان ما را بساز در خویش خدا را به بهشتم مفرستکه سر کوی تو از کون و مکان ما را بسحافظ از مشرب قسمت گله بی انصافی استطبع چون آب و غزل های روان ما را بس************مرغ سحر ناله سرکن، داغ مرا تازه تر کنز آه شرربار این قفس را بَرشِکَنُ و زیر و زِبَر کنبلبل پَر بسته ز کنج قفس درآ، نغمهٔ آزادی نوع بشر سُراوَز نفسی عرصهٔ این خاک توده ∗ را پرشرر کنظلم ظالم، جور صیاد آشیانم داده بر بادای خدا، ای فلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن∗نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژاله‌بار استاین قفس، چون دلم، تنگ و تار استشعله فکن در قفس ای آه آتشیندست طبیعت گل عمر مرا مچینجانب عاشق نِگَه‌ای تازه گل از این، بیشتر کنمرغ بی دل شرح هجران مختصر، مختصر کن

ساز و آواز – آواز سه‌گاه از برگ سبز ۱۹ – تاج اصفهانی و حسن کساییهر که شد محرم دل در حرم یار بماندوان که این کار ندانست در انکار بمانداگر از پرده برون شد دل من عیب مکنشکر ایزد که نه در پرده پندار بماندداشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشیدخرقه رهن می و مطرب شد و زنار بمانداز صدای سخن عشق ندیدم خوشتریادگاری که در این گنبد دوار بماند

ضبط‌های خصوصی ۷۸ دور – جلیل شهناز، امامی اصفهانی و عباس شاپوریسپاس فراوان از جناب اردکانیان بابت تبدیل این صفحه و به اشتراک گذاشتن این اثر نایاب و شنیدنی و مانند همیشه سپاس از جناب مهدویان که زحمت پالایش و طراحی کاور این اجرا رو کشیدندتار تنها در همایون از جلیل شهناز – اجرای خردادماه سال ۱۳۳۰تصنیف تو ای نسیم سحری در سه‌گاه از امامی اصفهانی جلیل شهناز و عباس شاپوری – اجرای مردادماه سال ۱۳۳۰

رموز مستی - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، جهانشاه برومند، فریدون احتشامی و همایون شجریاناجرای خصوصی در شور و ابوعطابا مدعی مگویید اسرار عشق و مستیتا بی خبر بمیرد در درد خود پرستیتا عقل و فضل بینی بی معرفت نشینییک نکته ات بگویم خود را مبین که رستیدر آستان جانان از آسمان نیندیشکه از اوج سربلندی افتی به خاک پستیعاشق شو ارنه روزی کار جهان سرآیدناخوانده نقش مقصود ار کارگاه هستیعشقت به دست طوفان خواهند سپرد ای جانچون برق از این کشاکش پنداشتی که رستیدر گوشه سلامت مستور چون توان بودتا نرگس تو با ما گوید رموز مستیدر حلقه مغانم دیشب به طعنه گفتندبا کافران چه کارت گر بت نمی پرستیصوفی پیاله پسما زاهد قرابه گردانای کوته آستینان تا کی دراز دستیسلطان من خدا را زلفت شکست ما راتا کی کند سیاهی چندین دراز دستی****شبها زاشتیاقت در آتش فراقتسوز و گداز دارمحبیبم طبیبم خدا را تو کم کن جفا راسوز و گداز من ببینجفا مکن یاربا من آشنا نشینصفا بکن یار****شراب ناسازگارم چرا با من ساز نمیشهنگار ناپایدارم چرا با من یار نمیشهشه نو باز مه نو اومده به تهرونحالا بیا تا می خوریمشراب ملک ری خوریمحالا نخوریم کی خوریمشراب ملک ری خوریم

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۴۷۲پرویز یاحقی فرهنگ شریف فضل‌الله توکل جهانگیر ملک  دستگاه شور

خاطره - اجرای خصوصی حسین علیشاپور، محمد آدینه و پدرام بلورچی اجرای خصوصی به تاریخ ۸ فروردین ۱۳۹۱بیات ترک  ببین چگونه غمت پشت من شکست ببین!غروب وار، طلوعم به خون نشست ببینمن آن حکایت شیرین، من این روایت تلختو فکر می‌کنی این «من» همان من است؟ ببیندر این مقوله زبان سخن به عجز آمدنگاه کن به نگاهم هر آنچه هست ببیندر آینه به سخن، شب که با تو بنشینمنگاه کن به نگاهم هر آنچه هست ببینبا من صنما دل یک دله کنگر سر ننهم آنگه گله کنسی پاره به کف در چله شدیسی پاره منم ترک چله کنای مطرب دل زان نغمه خوشاین مغز مرا پرمشغله کن

خروس زری، پیرهن پری - داستانی از احمد شاملونویسنده: احمد شاملوموسیقی: بابک بیاتقوقولی قوقو سحر شدسیاهی دربه درشدفرشته ها دویدنستاره ها رو چیدنخورشید خانم در اومدبا یک شفق سراومدتا شب نکرده حاشابچه ها بیاین تماشا …دیشب زن مش ماشالله بی‌دردمرغای محله رو خبر کردپاشید واسشون یک چنگی چینهگفت زود بخورین خروس نبینهوقتی چراشو پرسیدم منگفتش با خروس زری بدم منروباهه دمش درازهحیله چی و حقه بازهتا چشم به هم بداریمیبینی که سر نداریکله پا شدی تو قندوننه دل داری نه سنگ دونگربه و طرقه با خروس زری پیرهن پری با هم زندگی می کنند. روباهی در همان نزدیکی ها در سر، شکار خروس زری را می پروراند. گربه و طرقه که از نیت او باخبر هستند. تلاش می کنند که از او مراقبت کنند. اونها موفق می شوند دو بار خروس زری پیرهن پری را از چنگ روباه نجات دهند. تا سرانجام روزی گربه و طرقه و خروس با هم متحد مى شوند و مى توانند روباه را فراری بدهند.

سازِ مجنون - اجرای خصوصی رضا محجوبی در دشتیسازِ مجنونرضا محجوبیاجرای خصوصی در دشتیدر سال ۱۳۲۹گویند مرده، زنده به شیون نمی‌شوددل زنده شد به شیونِ سازِ رضا مراروح حساس و افراط در شب‌نشینی، رضا را در اوج شهرت دچار تحولات روحی کرد و پزشکان از درمان او عاجز ماندند. اما با وجودی که سخنان نامفهوم می‌گفت، بسیار نجیب و از حافظه فوق‌العاده ای برخوردار بود وهرگز باعث رنجش کسی نمی شد. هنرمندی که پنجه‌های ملکوتی‌اش مسکن روح و روان بود، به "رضا دیوونه" شهرت یافت. اما تناقض در رفتارش موجب شده بود تا نزدیکان او را "عاقل دیوانه نما" یا "بهلول" موسیقی بنامند.رضا محجوبی در نهایت فقر می زیست و اکثر درآمد خود را وقف مستمندان می کرد وتنها در مواقع خاص ویولن می نواخت. در مجالس خصوصی ابتدا شخص دیگری ویولن می نواخت. و سپس وی در صورت تمایل ساز را از دست نوازنده می گرفت و خود به نواختن می پرداخت.به باور صاحب نظران، ویولن رضا محجوبی چه از جنبه تکنیک و چه از لحاظ شیوه نوازندگی قابل بررسی است. به طوری که گذشته از رعایت اصول و شیوه قدما، لطافت و تازگی خاصی در نوازندگیش داشت.کارشناسان فن برجسته ترین خصیصه رضا را "بداهه نوازی" و خلاقیت جوشان او در نوازندگی می دانند، به طوری که قطعات تکراری در سازش شنیده نمی شد.یکی دیگر از ویژگی های این هنرمند ابداع کوک های مخصوص و استفاده از کوک های غیر متعارف بود به طوری که نوازنده دیگری با ویولن وی قادر به نواختن همان قطعه نبود.استفاده از کوک های مخصوص موجب شده بود که درحین نوازندگی به راحتی "مدولاسیون" (تغییر گام) انجام دهد که این خصیصه حتی در نوازندگان پس از او نیز به ندرت دیده می شود.در میان نوازندگان ویولن ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، شاپور نیاکان، رضامحجوبی و پرویز یاحقی تنها هنرمندانی بودند که بجز استفاده از کوک های متعارف، کوک های گوناگونی از خویش ابداع کردند.

فرهنگ شریف – تار و ارکستر – چهارگاه

عالم شیرین – اجرای خصوصی محمود محمودی خوانساری، حبیب‌الله بدیعی، فرهنگ شریف و جهانگیر ملکهمایونزحال هرکه پرسم در این عالم غمی داردغم عشق آرزومندم که شیرین عالمی داردز ساز دهر غیر از بی‌نوایی نغمه‌ای نایدنوای عشق را نازم که خوش زیر و بمی داردتو غوغا در من افکندی و گل فریاد در گلبنجفا کارند گل رویان ولی بیش و کمی داردای پادشه خوبان داد از غم تنهاییدل بی تو به جان آمد وقت است که باز آییدایم گل این بستان شاداب نمی‌مانددریاب ضعیفان را در وقت توانایییک روز در آغوش تو آرام گرفتمیک عمر قرار از دل ناکام گرفتمافسوس که چون لاله پر از خون جگر بودجامی که زدست تو گل اندام گرفتماز ساده‌دلی مشق وفاداری من شدهر درس که زبد عهدی ایام گرفتم

تکنوازان برنامه‌ی شماره‌ی ۱۸۵ - همایون خرم و جواد معروفیشور

مست و هشیار - اجرای خصوصی پرویز یاحقی، جلیل شهناز و جهانگیر ملکنوااز آرشیو استاد امیرحشمتی و آقای اشراقی

عیدانه - اجرای محمدرضا شجریان و فرهنگ شریف در رادیو به مناسبت عید فطرچهارگاهگوینده: کمال‌الدین مستجاب‌الدعوهروزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاستمی ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواستچه ملامت بود آن را که چنان باده خورداین نه عیب است بر عاشق رند و نه خطاستما نه مردان ریاییم و حریفان دغاآن که او عالم سر است برین حال گواست

ساز و آواز – آواز افشاری از برگ سبز ۴۰ – ادیب خوانساری، حسن کسایی و علی تجویدیگر ز حال دل خبر داری بگوور نشانی مختصر‌ داری بگومرگ را دانم ولی تا کوی دوستراه اگر نزدیک‌تر داری بگو***********آتش عشق است کاندر نی فتادجوشش عشق است کاندر می فتادنی حدیث راه پُر خون می‌کندقصه‌های عشق مجنون می‌کندهمچو نی زهری و تریاقی که دیدهمچو نی دمساز و مشتاقی که دیدبا لب دمساز خود گر جفتمیهمچو نی من گفتنی‌ها گفتمیگر نبودی ناله‌ی نی راهبرنی جهان را پُر نکردی از شکرنی چه زیبا مطرب است ای عاشقانمطربم باز ای شراب آمد بدان

ششمین جشن هنر شیراز - محمدرضا شجریان و گروه حفظ و اشاعه موسیقی ایرانمحمدرضا لطفی، حسین علیزاده، مارتا مانی‌زاده، محمد مقدسی، کمال سامع و ناصر فرهنگ‌‌فرششمین جشن هنر شیراز سال ۱۳۵۱باغبان حرامت باد زین چمن چو من رفتن *** گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی (درآمد)گر رقیب از لعلت بوسه خواست مانع شو *** حیف باشد ار حیوان نوشد آب حیوانی (گشایش ، داد)ای عاقبت رقیبم زد بوسه لعل جانان را *** بُرد اَهرمَن آخر خاتم سلیمانی (شکسته)یوسف عزیزم کو ای برادران رَحمی *** کز غمَش به جان آمد حالِ پیرِ کنعانی (دلکش)حُسن تو هر جا که طبل عشق فرو کوفت *** بانگ برآمد که غارت دل و دین است (عراق، کرشمه)مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغام *** تو فارغی و به افسوس می‌رود ایّام (راک)شبی نپرسی و روزی که دوست دارانت *** چگونه شب به سحر میبرند و روز به شام (راک کشمیر)مـلامَتـم نکند هیـچ کـس در این سـودا *** که عشق می‌بسِتاند ز دست عقل زَمام (صفیر راک، کرشمه‌ی راک)با دلشدگان،با دلشدگان، جورُجفا، تا به کی آخر؟آهنگِ وفا،آهنگ وفا، ترکِ جَفا، بهر ِخدا کن!شوق لبت برد از یاد حافظدرس شبانه ورد سحرگاه

نوای نی – شهرام ناظریگویندگان: فیروزه امیرمعز و رضا معینینویسنده: محمود شاهرخیتهیه کننده: مهدی صدیفیصدابردار: غلامرضا ملکوتیای قدیمِ رازدان ذوالمنندر رهِ تو عاجزیم و ممتحناین دلِ سرگشته را تدبیر بخشوین کمان‌های دوتو را تیر بخشجوش کرد آن خاک و ما زان جوششیمجرعه‌ای دیگر که بس بی‌کوششیمآن که از سنبل او غالیه تابی داردباز با دلشدگان ناز و عتابی داردجان بیمار مرا نیست ز روی تو سوالای خوش آن خسته که از دوست جوابی داردهر که را هست از هوس‌ها جان پاکزود بیند حضرت و ایوان پاکهر که را باشد ز سینه فتح باباو ز هر ذره ببیند آفتابپاسبان آفتابند اولیادر بشر واقف ز اسرار خدادر درون جان درآید چون خیالپیش‌شان مکشوف باشد سر حالشرح این هجران این خون جگراین زمان بگذار تا وقت دگر

می دیرین - اجرای خصوصی غلام‌حسین بنان و محمدرضا لطفی در افشاری به نظر می‌رسد این اجرا بخش نخست اجرای خصوصی راه وداع در منزل هوشنگ ابتهاج باشد. در انتهای این اجرا صدای لطفی را می‌شنویم که برای بنان نسخه‌ی اولیه‌ی تصنیف باز آمدم را اجرا می‌کند. این تصنیف بعدهادر آلبوم چاووش ۵ با صدای هنگامه اخوان منتشر شد.آنچه معلوم شد از سر خرابات این استکه علاج غم دیرینه می دیرین استباده را عیب نگفتند بجز تلخی طعمبی خبر کز کف شیرین‌دهنان شیرین استنقطه‌ی عشق بود مرکز پرگار وجودآنچه بیرون بود از دایره‌، عقل و دین استدر خلاص غم عشقم همه ياران به دعامتّفق گشته و غافل كه مرا نفرين است***********کرده‌ای خار مغیلان بالشممی‌رسد هر دم به کیوان نالشمرزق هر كس را نصيبی داده‌ایدرد هر كس را طبيبی داده‌ایای خدا آخر نصیب من کجاستمردم از حسرت طبیب من کجاستدر جواب آمد کی شوریده حالتا توانی اندر این درگه بنالکار لیلا نیست آن کار من استحسن خوبان عکس رخسار من استمن بدو دادم دو چشمان سیاهکی به او گفتم که مجنون را بخواه***********بازآمدم بازآمدم از بهر آن یار آمدمدر من نگر در من نگر این جا به زنهار آمدم

جام و باده - اجرای خصوصی احمد مراتب، حسن کسایی و جلیل شهنازشور و ابوعطاچون همه وضع جهان گذران در گذر استمگذر از عالم دیوانگی و بی‌خبریتا شدم بی خبر از خویش، خبرها دیدمبی‌خبر شو که خبرهاست در این بی‌خبریتا زدم لاف هنر خواجه به هیچم نخریدبی‌هنر شو که هنرهاست در این بی‌هنریز گلبن چید گل چینی گلی راشنید از پی صدای بلبلی راتو خوشبختی گلی چیدی و رفتیندانستی که آزردی دلی را

آذرستوناجرای خصوصی محمدرضا شجریان و محمد موسوی به تاریخ ۱۹ شهریور ۱۳۵۹شوشتری و سه‌گاهبه همت دوست عزیزمان جناب سینا مهدویان کار پیش رو آماده شد.علاوه بر کیفیت بالای این نسخه، فرق دیگرش با سایر نسخه‌های موجود در نت، صحبت‌های پایانی ترک دوم است که تاریخ اجرا و افراد حاضر در محفل توسط شجریان معرفی می‌شوند.ما در ره عشق تو اسیران بلاییمکس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییمبر ما نظری کن که در این شهر غریبیمبر ما کرمی کن که در این شهر گداییمزهدی نه که در کنج مناجات نشینیموجدی نه که در کنج خرابات درآییمنه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیماینجا نه و آنجا نه که مقیم کجاییمحلاج وشانیم که از دار نترسیممجنون صفتانیم که در عشق خداییمترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بوداکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییمما را به تو سری است که کس محرم آن نیستگر سر برود سر تو با کس نگشاییمما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت استبردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم*****گلستون جای تو ای نازنینممو در گلخن به خاکستر نشینمچه در گلشن چه در گلخن چه صحراچو دیده واکرم جز تو نوینم*****ز عشقت آتشی در بوته دیرمدر آن آتش دل و جان سوته دیرمسگت گر پا نهد بر چشمم ای دوستبه مژگان خاک راهش روته دیرم*****هزاران غم به دل اندوته دیرمبه سینه آتشی افروته دیرمبه یک آه سحرگه از دل تنگهزاران مدعی را سوته دیرم*****غم عالم همه کردی به بارممگر مو لوک مست سر قطارممهارم کردی و دادی به ناکسفزودی هر زمان باری به بارم*****به آهی گنبد خضرا بسوجمفلک را جمله سر تا پا بسوجمبسوجم ارنه کارم را بساجیچه فرمایی بساجی یا بسوجم*****به دل درد غمت باقی هنوزمکسی واقف نبو از درد سوزمنبو یک بلبل سوته به گلشنبه سوز مو نبو کافر به روزم*****فلک کی بشنوه آه و فغونمبه هر گردش زنه آتش به جونمیک عمری بگذرونم با غم ودردبه کام دل نگرده آسمونم*****بی ته گلشن چو زندونه به چشممگلستون آذرستون ـه به چشممبی ته آرام و عمر و زندگانیهمه خواب پریشونه به چشمم*****خوش آن ساعت که رخسار ته وینمکمند عنبرین تار ته وینمنوینه خرمی هرگز دل مومگر آن دم که رخسار ته وینم*****مو که افسرده حالم چون ننالمشکسته پر و بالم چون ننالمهمه گویند فلانی ناله کم کنته آیی در خیالم چون ننالم*****غلام نرگس مست تو تاج دارانندخراب باده لعل تو هوشیارانندتو را صبا و مرا آب دیده شد غمازوگر نه عاشق و معشوق راز دارانندبه زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینیکه از یمین و یسارت چه بیقرارانندگذر بکن چو صبا بر بنفشه زار و ببینکه از تطاول زلفت چه سوگوارانندنصیب ماست بهشت ای خداشناس بروکه مستحق کرامت گناه کارانندتو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که منپیاده می روم و همرهان سوارانندنه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بسکه عندلیب تو از هر طرف هزارانندبیا به میکده و چهره ارغوانی کنمرو به صومعه که آنجا سیاه کارانندخلاص حافظ از آن زلف تا به دار مبادکه بستگان کمند تو رستگارانند*****عزیزا کاسه چشمم سرایتمیون هر دو چشمم جای پایتاز آن ترسم که غافل پا نهی بازنشینه خار مژگونم به پایت*****بود درد مو و درمونم از دوستبود وصل مو هجرونمون از دوستاگر قصابم از تن واکره پوستجدا هرگز نگردد جونم از دوست*****تو دوری از برم دل در برم نیستهوای دیگری اندر سرم نیستبه جان دلبرم کز هر دو عالمتمنای دگر جز دلبرم نیست*****غم عشقت بیابون پرورم کردهوای وصل بی بال و پرم کردبه مو گفتی صبوری کن صبوریصبوری طرفه خاکی بر سرم کرد*****دلم بی وصل تو شادی مبینادبه غیر از محنت آزادی مبینادخراب آباد دل بی مقدم تهالهی هرگز آبادی مبیناد*****مو که سر در بیابونم شب و روزسرشک از دیده بورانم شب و روزنه تب دیرم نه جایم میکنه دردهمی دونم که نالونم شب و روز*****چرا افسرده حالی ای دل ای دلمدام اندر خیالی ای دل ای دلبرو کنجی نشین شکر خدا کنکه شاید کام یابی ای دل ای دل*****مگر شیر و پلنگی ای دل ای دلبه مو دایم به جنگی ای دل ای دلاگر دستم رسد خونت بریجمببینم تا چه رنگی ای دل ای دل******به روی دلبری گر مایلستممکن منعم گرفتار دلستمخدا را ساربون آهسته میروکه مو وامونده این غافلستم

مرا عاشقی شیدا - غلام‌حسین بنان و علی تجویدی (پالایش شده)مرا عاشقی شیدا      فارغ از دنیا      توکردی ، توکردیمرا عاقبت رسوا      مست و بی‌پروا      توکردی ، توکردینداند کس ، جانا ، چه‌کردی       چه‌ها کردی با ما ، چه‌کردیدو چشمم را دریا      درافشان ، گوهرزا      توکردی ، توکردیروان ازچشم ما      گهرها ، دریاها      توکردی ، توکردینه یک دم از جورت فغان‌کردم       نه دستی سوی آسمان‌کردممنم اکنون چو خاک راهی      غباری درشام سیاهیاگر مهری رخشد ، توآن مهری      اگر ماهی تابد ، توآن ماهیاگر هستی پاید ، تو هستی      اگر بودی باید ، تو بودیبی‌لطف و صفا ، باشد به خدا ، بی‌تو هستی‌هااز دیدارت ، از رخسارتای جان بینم ، سرمستی‌هاشمیم روح‌افزایی      مشکی ، عودی      منیر بزم آرائیچنگی ، رودیچنگی ، رودی

هنر بداهه‌نوازی در ابوعطا سه‌تار و آواز: محمدرضا لطفی تنبک: محمد قوی‌حلم کنسرت سانفرانسیسکو سال ۱۹۹۹ طراحی هنری: سیما زنگی بدون شک در چند دهه گذشته، تکنوازی‌های استاد محمدرضا لطفی از مهم‌ترین آثار موسیقی دستگاهی ایران به‌شمار می‌روند. اهمیت این تکنوازی‌ها از هر دو منظر زیبایی‌شناسی موسیقی کلاسیک ایرانی و ویژگی‌های تکنیکی نوازندگی برای اهل فن قابل تامل و تعمق‌اند و همچنین منابع الهام فراوانی برای تکنوازی، بداهه‌نوازی و آهنگ‌سازی.این دونوازی که در سال ۱۹۹۹ میلادی به همراه تمبک محمد قوی‌حلم در سالن Palace of Fine Arts شهر سانفرانسیسکو آمریکا اجرا شده، بدون شک یکی از بهترین نمونه‌های هنر بداهه‌نوازی و سه‌تارنوازی است. لطفی در این اجرا فضای تغزلی آواز ابوعطا را با برداشت‌هایی نو از ملودی‌های ردیف به نمایش می‌گذارد . ضربی‌های این اجرا در عین داشتن فرم‌های کلاسیکی چون پیش‌درآمد و چهارمضراب، از شوریدگی و جنون هنری زیبایی برخوردارند که شنونده موسیقی هنری را به فضایی جادویی دعوت می‌کنند. لطفی در پایان این کنسرت یکی از اشعار خود را نیز اجرا کرده است.به امید اینکه هنر بداهه‌نوازی با چنین کیفیتی راه خود را ادامه دهد.با عشقکورش تقوی با سپاس فراوان از جناب کوروش تقوی برای ارسال این اجرابخش دوم این کنسرت، هنر بداهه‌نوازی در دشتی است که به زودی قرار خواهیم داد.ما در ره عشق تو اسیران بلاییمکس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییمبر ما نظری کن که در این شهر غریبیمبر ما کرمی کن که در این شهر گداییمزهدی نه که در کنج مناجات نشینیموجدی نه که در گِرد خرابات درآییمنه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیماینجا نه و آنجا نه که مقیم کجاییمحلاج وشانیم که از دار نترسیممجنون صفتانیم که در عشق خداییمما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت استبردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم**************رو سر بِنِه به بالین، تنها مرا رها کنتَرک من خراب شب‌گرد مبتلا کنماییم و موج سودا، شب تا سحر تنهاخواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کناز من گریز تا تو(حق) هم در بلا نیفتیبگزین ره سلامت، ترک ره بلا کندر خواب دوش پیری، در کوی عشق دیدمبا دست اشارتم کرد، که عزم سوی ما کن**************ای هور من ای نور من، ای ساقی مخمور منپرواز ده چون ماکیان، مرغ دل دلجوی مندل دل زنم در بند تو، در بند بی پابند توآزاد کن جان مرا، ای سوسن آزاد منعشق است دریای جنون، قلقل زند در موج خونآنجا تویی ای ارغنون، ای ساز هم آوای منگرد جهان گردیده‌ام، از بند غم ببریده‌اماز شورش پر شور تو، دل زنده‌ام جانان منیلی یلی کار من است، ننگ دل و جان من استسوی ... این کینه‌ها، ای گلشن گلزار منپزمرده گشته روی گل، دل مرده گشته روح گلباید که دست افشان کنیم، ای رستم دستان مننای بلند جان بده، چون شمس عالم سوز جانتادرنوردد سینه را، ای آتش سوزان من

۲۳ قطعه برای تار – فرهنگ شریف

ساز و آواز – آواز همایون از برگ سبز ۱۶۳ – حسین قوامی و جلیل شهنازتا بود زلف تو اسباب پریشانیِ مارو به سامان ننهد بی سر و سامانیِ مانه تو رحم آوری و نی اجل آید ما رااز دلِ سختِ تو فریاد و گران جانیِ مادید هر کس رخ تو واله و شیدایِ تو شدنه همین حسن تو شد باعث حیرانیِ ماز آستین اشک بیفزود و ز دامان بگذشتآه از این سیل که دارد سر ویرانیِ ماروز محشر چو سر از خاک لحد برداریمنام نیکویِ تو نقش است به پیشانیِ ما

بی عشق توبداهه‌نوازی به یاد محمدرضا لطفی به مناسبت ۷۷ امین زادروز این استادِ فقید‌سه تار: امیررضا باقریتنبک: صبا صفری‌شعر: دکتر علیرضا نوربخش‌صدابرداری ، میکس و مسترینگ: مهدی محمدنژادطراح گرافیک: رضا دهواری

حیران - اجرای خصوصی جلیل شهناز و حسن کساییسه‌گاه و دشتیخدایا کی دگر رویت ببینمنمیدانی دگر در واپسینمهزاران باغ و راغ و بیشه و گلولی من معتکف در زیرزمینمنی و خط و سه‌تار و شعر و افیونگرفته وقت من را نازینمهرگز اندیشه نکردم که تو با من باشیچون به دست آمدی ای لقمه‌ی از حوصله بیشتو اگر صاحب نوشی و اگر ضارب نیشدیگران راست که من بی خبرم با تو ز خویشبه‌ چه‌ عضو تو زنم‌ بوسه‌؟ نداند چه‌ کندبر سر سفره‌ی‌ سلطان‌ چو نشیند درویشهمه‌ درخورد وصال‌ تو و من از همه‌ کم‌همه‌ حیران‌ جمال‌ تو و من از همه‌ بیش‌میکشی‌ تیغ‌ و ندانی‌ که‌ چه‌ سان‌ می‌گذریم‌گرگ‌ در گله‌ ندارد خبر از حالت‌ میش‌طاووس را بدیدم می کند پر خویشگفتم مکن که پر تو با ریب بافر استبگریست زارزارو مرا گفت ای حکیمآگه نه ای که دشمن جان من این پر است

برگ تنهایی - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و محمد موسوی در دشتیاز آرشیو پژمان طهماسبیان با فراقت چند سازم برگ تنهاییم نیستدستگاه صبر و پایاب شکیباییم نیست ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشدترس تنهاییست ور نه بیم رسواییم نیست بر گلت آشفته‌ام بگذار تا در باغ وصلزاغ‌بانگی می‌کنم چون بلبل‌آواییم نیست تا مصور گشت در چشمم خیال روی دوستچشم خودبینی ندارم روی خودراییم نیست درد دوری می‌کشم گر چه خراب افتاده‌امبار جورت می‌برم گر چه تواناییم نیست طبع تو سیر آمد از من جای دیگر دل نهادمن که را جویم که چون تو طبع هرجاییم نیستسعدی آتش‌زبانم در غمت سوزان چو شمعبا همه آتش‌زبانی در تو گیراییم نیست*************روز وصلم قرار دیدن نیستشب هجرانم آرمیدن نیستطاقت سر بریدنم باشدوز حبیبم سر بریدن نیستمطرب از دست من به جان آمدکه مرا طاقت شنیدن نیستدست بیچاره چون به جان نرسدچاره جز پیرهن دریدن نیستما خود افتادگان مسکینیمحاجت دام گستریدن نیستدست در خون عاشقان داریحاجت تیغ برکشیدن نیستبا خداوندگاری افتادمکش سر بنده پروریدن نیستگفتم ای بوستان روحانیدیدن میوه چون گزیدن نیستگفت سعدی خیال خیره مبندسیب سیمین برای چیدن نیست*************نمی‌دانم دلم دیوانهٔ کیستاسیر نرگس مستانهٔ کیستنمی‌دونم دل سرگشتهٔ موکجا میگردد و در خانهٔ کیست*************دو چشمم درد چشمانت بچینادمبو دردی به چشمانت نشینادشنیدم رفتی و یاری گرفتیاگر گوشم شنید چشمم مبیناد*************مو که یارم سر یاری ندارهمو که دردم سبکباری ندارههمه واجن که یارت خواب نازهچنین خوابه که بیداری نداره*************دلم بی وصل تو شادی مبینادبه غیر از محنت آزادی مبینادخراب‌آباد دل بی مقدم تهالهی هرگز آبادی مبیناد*************دلا خوبان دل خونین پسندنددلا خون شو که خوبان این پسندندمتاع کفر و دین بی‌مشتری نیستگروهی اون گروهی این پسندند*************پسندی خوار و زارم تا کی و چندپریشان روزگارم تا کی و چندز دوشم باری ار باری بگیریگری سربار بارم تا کی و چند*************اَلاله‌ی کوهسارانِم تویی یاربنفشه جوکنارانِم تویی یارالاله کوهساران هفته‌ای بیامید روزگارانِم تویی یار*************دلم زار و دلم زار و دلم زارطبیبم آورید دردِم کِرید چارطبیبِم چون بِوینه بِرْ مُوی زارکِرَه دَرمونِ دردِم را به ناچار*************فلک! زار و نزارِم کِردی آخِرجدا از گلعذارِم کِردی آخِرمیان تختهٔ نردم نشوندیشش و پنجی بکارِم کردی آخر

ساز و آواز – آواز شور از برگ سبز ۱۴۴ – ناصر مسعودی و احمد عبادیمن عاشقم دیوانه‌ام، از خویشتن بیگانه‌اماو شمع و من پروانه‌ام، دیوانه‌ام، دیوانه‌امآیید و زنجیرم کنید، با عقل تدبیرم کنیدوز عشق او سیرم کنید، دیوانهام، دیوانه‌امنی نی خطا گفتم خطا، بگذار تا سوزد مراپا تا به سر، سر تا به پا، دیوانه‌ام، دیوانه‌امایـن سینه‌ی پر سوز من، وین اشک شب افروز منآن شام من، این روز من، دیوانه‌ام، دیوانه‌امافروختم، افروختم، آتش گرفتم سوختمتا عاشقی آموختم، دیوانه‌ام، دیوانه‌امآسیمه سر، آسیمه دل، پای خرد مانده به گلعقل از تمنایش خجل، دیوانه‌ام، دیوانه‌امآوخ که شب نزدیک شد، راه طلب تاریک شدتاریک ره باریک شد، دیوانه‌ام، دیوانه‌ام

خدمت جانان – اجرای خصوصی جلیل شهناز، درویش حسن خراباتی و حسین تهرانیسپاس فراوان از بهنود بابت ارسال و سینا بابت پالایش و طراحی کاور این اثربیات زند و ابوعطا

مصاحبه با حسین قوامی - سرگذشتِ زندگی و کارِ هنریویگن هم فکر میکرد قوامی و فاخته‌ای دو آدم متفاوت هستند.

ارباب پرده‌ها - بداهه‌نوازی حسین علیزاده و حمید قنبرینکوداشت حسین علیزاده در دانشگاه فردوسی مشهد – ۱۰ خرداد ۱۳۹۵سخنرانی و بداهه نوازی سه تار و تاراصفهان، شور، ابوعطا، ماهور و شکستهاین اجرا را قبلا با کیفیت پایین و ضبط دستی در سایت قرار داده بودم. فایل اصلی این اجرا را دبیر کانون موسیقی دانشگاه فردوسی مشهد در کانال تلگرام کانون قرار دادند و به دستمان رساندند.

بداهه‌نوازی در اصفهان به شیوه‌ی نوازندگی محمدرضا لطفی – بهاره فیاضیاجرای دانشگاه تهران، سمینار خلاقیت در موسیقی۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۵

شب آواز ایرانی آواز:‌ حسین #علیشاپور کمانچه: هادی #منتظریساز و آواز اصفهانشنبه ۲۵ اردیبهشت ۹۵ من زنده بودم اما انگار مرده بودماز بس که روزها را با شب شمرده بودمیک عمر دور و تنها، تنها به جرم این کهاو سرسپرده می‌خواست من دل سپرده بودمیک عمر می‌شد آری در ذره‌ای بگنجماز بس که خویشتن را در خود فشرده بودموقتی غروب می شد، وقتی غروب می شدکاش آن غروب‌ها را از یاد برده بودمدر آن هوای دلگیر وقتی غروب می‌شدگویی به‌جای خورشید من زخم خورده بودم

زمزمه‌ی شبانه – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و ارژنگ سیفی‌زادهساز و آواز شوشتری اجرای ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۵ زادروز همایون شجریان

جام جهان‌نما – اجرای خصوصی پرویز یاحقی، جلیل شهناز و جهانگیر ملکبیات زند و شکستهاز آرشیو استاد امیرحشمتی و آقای اشراقی

فروغ مهر - اجرای خصوصی پرویز مشکاتیان بداهه نوازی سه تار در نوا اجرای سال ۱۳۷۱ - منزل علی رستمیان

نشست تخصصی متدهای آموزش موسیقی کلاسیک ایرانی با گرایش تارفرهنگسرای ارسباران ۱۳۹۳با حضور و صحبت‌های هوشنگ ظریف، حسین علیزاده، داریوش طلایی، کیوان ساکت، رامین جزایری و مهران مهرنیا

عالم پنهان – اجرای خصوصی محمد موسوی، منوچهر امیرحشمتی و محمود ملکیابوعطا

باد صبا می‌آید – شهرام ناظری و جلال ذوالفنونبیایید بیایید که گلزار دمیده‌ستبیایید بیایید که دلدار رسیده‌ستبیارید به یک بار همه جان و جهان رابه خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ستبر آن زشت بخندید که او ناز نمایدبر آن یار بگریید که از یار بریده‌ستهمه شهر بشورید چو آوازه درافتادکه دیوانه دگربار ز زنجیر رهیده‌ستچه روزست و چه روزست چنین روز قیامتمگر نامه اعمال ز آفاق پریده‌ستبکوبید دهل‌ها و دگر هیچ مگوییدچه جای دل و عقلست که جان نیز رمیده‌ست************سلسلهٔ موی دوست حلقه دام بلاستهر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراستگر بزنندم به تیغ در نظرش بی‌دریغدیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاستگر برود جان ما در طلب وصل دوستحیف نباشد که دوست دوست‌تر از جان ماستدلشدهٔ پایبند گردن جان در کمندزهرهٔ گفتار نه کاین چه سبب وان چراستگر بنوازی به لطف ور بگدازی به قهرحکم تو بر من روان زجر تو بر من رواست************مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمدهدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمدبرکش ای مرغ سحر نغمه داوودی بازکه سلیمان گل از باد هوا بازآمدعارفی کو که کند فهم زبان سوسنتا بپرسد که چرا رفت و چرا بازآمدمردمی کرد و کرم لطف خداداد به منکان بت ماه رخ از راه وفا بازآمدلاله بوی می نوشین بشنید از دم صبحداغ دل بود به امید دوا بازآمدچشم من در ره این قافله راه بماندتا به گوش دلم آواز درا بازآمدگر چه حافظ در رنجش زد و پیمان بشکستلطف او بین که به لطف از در ما بازآمد************وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌هابی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌هاگه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گلبا یاد تو افتادم از یاد برفت آن‌هاای مهر تو در دل‌ها وی مهر تو بر لب‌هاوی شور تو در سرها وی سر تو در جان‌هاتا عهد تو دربستم عهد همه بشکستمبعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌هاتا خار غم عشقت آویخته در دامنکوته نظری باشد رفتن به گلستان‌هاآن را که چنین دردی از پای دراندازدباید که فروشوید دست از همه درمان‌هاگویند مگو سعدی چندین سخن از عشقشمی‌گویم و بعد از من گویند به دوران‌ها************به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوستعاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوستبه غنيمت شمر اي دوست دم عيسي صبح تا دل مرده مگر زنده کني کاين دم ازوستنه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل آنچه در سر سويداي بني آدم ازوستبه حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقيست به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوستزخم خونينم اگر به نشود به باشد خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوستغم و شادي بر عارف چه تفاوت دارد ساقيا باده بده شادي آن کاين غم ازوستپادشاهي و گدايي بر ما يکسانست که برين در همه را پشت عبادت خم ازوستسعديا گر بکند سيل فنا خانه دل دل قوي دار که بنياد بقا محکم ازوست************

عشاق – اجرای خصوصی پرویز یاحقی، جلیل شهناز و جهانگیر ملکعشاق و بوسلیک و بیات اصفهاناز آرشیو استاد امیرحشمتی و آقای اشراقی

کنسرت فیلادلفیا - محمدرضا لطفی و محمد قوی‌حلماجرای دشتی در سال ۱۹۹۲ میلادی

چه شورها ، به یاد اکبرخان نوروزی - جلیل شهناز و امیرناصر افتتاح آثار انتخاب شده‌ی این آلبوم همگی از اجراهای دهه‌ی ۵۰ جلیل شهناز و به همراهی امیرناصر افتتاح می‌باشد. در زمانی که می‌توان گفت استاد از نظر جسمانی و آمادگی نوازندگی در بهترین دوران و اوج کار خود بوده‌اند و این آثار ملاک خوبی برای سنجش واقعی کیفیت نوازندگی این استاد بزرگ می‌باشد... قطعه دشتی این آلبوم قبلا در برنامه گلچین هفته به همرا ه صدا و روایت استاد کسایی و به یاد مرحوم نوروزی پخش شده و شنیدن کامل این دشتی بی‌نظیر خالی از لطف نیست. اصفهان، دشتی، کردبیات، بیات ترک و افشاری سپاس از بهنود عزیز بابت همه چیز

مهر جانان - اجرای خصوصی احمد عبادی، حسن کسایی و تقی سعیدی اجرای ۵ آذر ۱۳۶۶ در بیات اصفهان چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مستکه نیستم خبر از هر چه در دو عالم هستدگر به روی کسم دیده بر نمی‌باشدخلیل من همه بت‌های آزری بشکستمجال خواب نمی‌باشدم ز دست خیالدر سرای نشاید بر آشنایان بستدر قفس طلبد هر کجا گرفتاریستمن از کمند تو تا زنده‌ام نخواهم جستغلام دولت آنم که پای بند یکیستبه جانبی متعلق شد از هزار برستمطیع امر توام گر دلم بخواهی سوختاسیر حکم توام گر تنم بخواهی خستنماز شام قیامت به هوش بازآیدکسی که خورده بود می ز بامداد الستنگاه من به تو و دیگران به خود مشغولمعاشران ز می و عارفان ز ساقی مستاگر تو سرو خرامان ز پای ننشینیچه فتنه‌ها که بخیزد میان اهل نشستبرادران و بزرگان نصیحتم مکنیدکه اختیار من از دست رفت و تیر از شستحذر کنید ز باران دیده سعدیکه قطره سیل شود چون به یک دگر پیوستخوش است نام تو بردن ولی دریغ بوددر این سخن که بخواهند برد دست به دست*************مزن بر دل ز نوک غمزه تیرمکه پیش چشم بیمارت بمیرمقدح پر کن که من در دولت عشقجوان بخت جهانم گر چه پیرمچنان پر شد فضای سینه از دوستکه فکر خویش گم شد از ضمیرمچو طفلان تا کی ای زاهد فریبیبه سیب بوستان و شهد و شیرمقراری بسته‌ام با می فروشانکه روز غم به جز ساغر نگیرممبادا جز حساب مطرب و میاگر نقشی کشد کلک دبیرمدر این غوغا که کس کس را نپرسدمن از پیر مغان منت پذیرمخوشا آن دم کز استغنای مستیفراغت باشد از شاه و وزیرممن آن مرغم که هر شام و سحرگاهز بام عرش می‌آید صفیرمچو حافظ گنج او در سینه دارماگر چه مدعی بیند حقیرم

حدیث دوست – اجرای خصوصی علی تجویدی و علی صباهمایون و سه‌گاه

شراب عشق - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، مجید درخشانی و جمشید محبیبیات ترک و افشاریبگذار تا ز شارع میخانه بگذریمکز بهر جرعه‌ای همه محتاج این دریمروز نخست چون دم رندی زدیم و عشقشرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریمجایی که تخت و مسند جم می‌رود به بادگر غم خوریم خوش نبود به که می‌ خوریمتابو که دست در کمر او توان زدندر خون دل نشسته چو یاقوت احمریمواعظ مکن نصیحت شوریدگان که مابا خاک کوی دوست به فردوس ننگریمچون صوفیان به حالت و رقصند مقتداما نیز هم به شعبده دستی برآوریماز جرعه ی تو خاک زمین دُر و لعل یافتبیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریمحافظ چو ره به کنگره کاخ وصل نیستبا خاک آستانه این در به سر بریم*******تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای توپرده غنچه می‌درد خنده دلگشای توای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوزکز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تومن که ملول گشتمی از نفس فرشتگانقال و مقال عالمی می‌کشم از برای توخرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همنداین همه نقش می‌زنم از جهت رضای توشور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سرکاین سر پرهوس شود خاک در سرای توخوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسنحافظ خوش کلام شد مرغ سخنسرای تو

سوخته دل – اجرای خصوصی پرویز یاحقی، جلیل شهناز و جهانگیر ملکشوشتری و منصوریاز آرشیو استاد امیرحشمتی و آقای اشراقی

کنسرت پاریس (سه‌گاه) ادامه‌ی چشمه‌ی نوش  آواز: محمدرضا شجریان سه تار: محمدرضا لطفی تنبک: مجید خلج پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲ سه‌گاه از این کنسرت، اجرای دو شب را در اختیار داریم، تا پیش از این نسخه‌ی کاملی از شب اول نداشتیم و تنها نیم ساعت ابتدایی اجرا را جناب امیر نوژن در نت بارگزاری کرده بودند، به لطف جناب مجید جانبازی یک ربع انتهایی این کنسرت هم به دست ما رسید و در اینجا با شما دوستان قسمت میکنیم.شب دوم این کنسرت را در اینجا بشنوید.این اجرا به خاطر شعر تصنیف «غم عشق» مجوز پخش نگرفت، گویا اشکال در این خط از شعر بوده است: بوسه بده از جبینمشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هستیا شب و روز بجز فکر توام کاری هستبه کمند سر زلفت نه من افتادم و بسکه به هر حلقه موییت گرفتاری هستهر که عیبم کند از عشق و ملامت گویدتا ندیدست تو را بر منش انکاری هستگر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیستدر و دیوار گواهی بدهد کاری هستصبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنمهمه دانند که در صحبت گل خاری هستنه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بسکه چو من سوخته در خیل تو بسیاری هستهمه را هست همین داغ محبت که مراستنه که مستم من و در دور تو هشیاری هستعشق سعدی نه حدیثیست که پنهان ماندداستانیست که بر هر سر بازاری هست*******از بس به تار زلفت دل ها گرفته منزلدل را کجا بجویم؟ یک زلف و این همه دلعزیز دلم، شمع محفلم، یار خوشگلممن از تو جدا نمیشم بیا حبیب دل منمن از تو رضا نمیشم مرو یار خوشگل مندل میرود ز دستم صاحب دلان خدا رادردا که راز پنهان خواهد شد آشکاراعزیز دلم، شمع محفلم، یار خوشگلم آهمن از تو جدا نمیشم بیا حبیب دل منمن از تو رضا نمیشم مرو یار خوشگل من*******از غم عشق تو ای صنم! روز و شب ناله ها می کنم منوز قد و قامتت هر زمان، صد قیامت به پا می کنم مندست بر زلف تو می زنم، ای جانم، روز خود را سیه می کنم منخیز و به بارم درا، ای جانم، ای حبیبای صنم، ای مهلقا، دلبرایابا من شیدا نشین بوسه بده از جبینای جانم ای ببمعشوه به کارم مکن جان گداراعشوه به کارم نکن دلربایاآیین وفا و مهربانی در شهر شما مگر نباشد؟ حبیبم!گناه من چه بود ای بی مروتتقصیرم چه بود ای بی دمیتدست بر زلف تو می زنم، ای جانم، روز خود را سیه می کنم من

مشتاق - اجرای خصوصی محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در افشاریاین اجرا مربوط به دوران جوانی و ابتدایی تارنوازی جناب لطفی است.افشاریاز آرشیو بابک راحتی

یار همدم – اجرای خصوصی علیرضا افتخاری و محمد موسوی در ابوعطااز زبان علیرضا افتخاری درباره‌ی این اجرا:اگر از بنده فقط آواز رفیق مهربان و یار همدم به همراه نی استاد محمد موسوی به یادگار باقی می‌ماند برای همیشه کافی بود و نیازی به خواندن آوازی دیگر نبود و برای همیشه این آواز کفایت می‌کرد.به قول شاعری که می‌فرمایند:من نه آنم که دو صد نکته‌ی رنگین گویممن چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویمخیلی از عاشقان با این آواز گریه کردند.در آن زمان اساتید گفتند جوانی آمده که می‌تواند دل‌های عاشق را تسلی دهد ، اما غریبی و تنهایی من در شهر تهران فکرم را سخت تحت الشعاع قرار می‌داد.این آواز شرح حال افرادی همچون من است.می‌خواهم بگویم بدون کمک و راهنما ممکن نیست جوان ها به سر منزل مقصود برسند.این آواز شاید شرح حال جوانی امثال بنده و آوارگی‌هایی باشد که در بی‌کسی و تنهایی در شهری غریب کشیده‌ام.رفیق مهربان و یار همدمهمه کس دوست می‌دارند و من همحدیث عشق اگر گویی گناهستگناه اول ز حوا بود و آدمسحر بلبل حکایت با صبا کردکه عشق روی گل با ما چه‌ها کردمن از بیگانگان هرگز ننالمکه با من هر چه کرد آن آشنا کردغنیمت دان اگر دانی که هر روزز عمر مانده روزی می‌شود کمیکی درد و یکی درمان پسنددیکی وصل و یکی هجران پسنددمن از درمان و درد و وصل و هجرانپسندم آنچه را جانان پسندد

شب سیاه – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و پرویز مشکاتیانبیت ابتدایی را شهرام ناظری خوانده و در ادامه محمدرضا شجریان به خواندن پرداخته استمن چه گویم که تو را نازکی طبع لطیفتا به حدی است که آهسته دعا نتوان کرد*****زان یار دلنوازم شکری است با شکایتگر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایترندان تشنه لب را جامی نمی دهد کسگویی ولی شناسان رفتند از این ولایتچشمت به غمزه ما را خون خورد و می پسندیجانا روا نباشد خون ریز را حمایتدر این شب سیاهم گم گشت راه مقصوداز گوشه ای برون آی ای کوکب هدایتاز هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزودزنهار از این بیابان وین راه بی نهایت*****دلی دارم که بهبودش نمی بونصیحت می کرم سودش نمی بوبه بادش می دهم نش می بره بادبر آتش می نهم دودش نمی بو*****لاله کاران دگر لاله مکاریدباغبانان دو دست از گل بداریداگر عهد گلان این بو که دیدمبیخ گل بر کنید و خار بکارید

به یاد دوست – اجراهای خصوصی حبیب‌الله بدیعی در سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۳سه اجرای اول تک‌نوازیست و اجرای آخر به همراه تار فرهنگ شریف است

باد صبا – اجرای خصوصی پرویز یاحقی، جلیل شهناز و جهانگیر ملکماهور و خسروانی

مرید خرابات - اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، فرهنگ شریف و جهانگیر ملکاجرای ۱۲ اسفند ۱۳۶۲ شور و بیات ترک سرم خوش است و به بانگ بلند می گویمکه من نسیم حیات از پیاله می جویمعبوس زهد به وجه خمار ننشیندمرید خرقه دردی کشان خوش خویمشدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوستکشید در خم چوگان خویش چون گویمگرم نه پیر مغان در به روی بگشایدکدام در بزنم چاره از کجا جویممکن در این چمنم سرزنش به خودروییچنان که پرورشم می دهند میرویمتو خانقاه و خرابات در میانه مبینخدا گواه که هر جا که هست با اویمز شوق نرگس مست بلند بالاییچو لاله با قدح افتاده بر لب جویمغبار راه طلب کیمیای بهروزی استغلام دولت آن خاک عنبرین بویمبیار می که به فتوای حافظ از دل پاکغبار زرق به فیض قدح فرو شویم*****عیشم مدام است از لعل دلخواهکارم به کام است الحمد للهای بخت سرکش تنگش به بر کشگه جام زرکش گه لعل دلخواهما را به رندی افسانه کردندپیران جاهل شیخان گمراهاز دست زاهد کردیم توبهو از فعل عابد استغفراللهجانا چه گویم شرح فراقتچشمی و صد نم جانی و صد آهشوق لبت برد از یاد حافظدرس شبانه ورد سحرگاه*****همای اوج سعادت به دام ما افتداگر تو را گذری بر مقام ما افتدحباب وار بر اندازم از نشاط کلاهاگر ز روی تو عکسی به جام ما افتدشبی که ماه مراد از افق شود طالعبود که پرتو نوری به بام ما افتدبه بارگاه تو چون باد را نباشد بارکی اتفاق مجال سلام ما افتدچو جان فدای لبش شد خیال می بستمکه قطره ای ز زلالش به کام ما افتدخیال زلف تو گفتا که جان وسیله مسازکه از این شکار فراوان به دام ما افتد*****آلاله کوهسارانم ته ای یاربنفشه جوکنارانم ته ای یارآلاله کوهساران هفته ای بیامید روزگارانم ته ای یار*****ز دل نقش خیالت در شب یارخیال خط و خالت در شب تارمژه سازم به گرد دیده پرچینکه تا وینم جمالت در شب تار*****دلم بی وصل ته شادی مبینادزدرد و محنت آزادی مبینادخراب آباد دل بی مقدم توالهی هرگز آبادی مبیناد*****مرا نه سر نه سامون آفریدندپریشونم پریشون آفریدندپریشون خاطرون رفتند در خاکمرا از خاک ایشون آفریدند*****روشنی طلعت تو ماه نداردپیش تو گل رونق گیاه نداردتا چه کند با رخ تو دود دل منآینه دانی که تاب آه ندارددیدم و آن چشم دل سیه که تو داریجانب هیچ آشنا نگاه نداردخون خور و خامش نشین که آن دل نازکطاقت فریاد دادخواه نداردرطل گرانم ده ای مرید خراباتشادی شیخی که خانقاه نداردگو برو و آستین به خون جگر شویهر که در این آستانه راه نداردنی من تنها کشم تطاول زلفتکیست که او داغ آن سیاه نداردگوشه ابروی تو است منزل جانمخوش تر از این گوشه پادشاه ندارد